Türk edebiyatında, doğa ve kır güzelliklerini öven baı halk şiirleri dışında; Tanzimat'la başlayan yenilik edebiyatımızda, birkaç denem dışında, pastoral şiire eğilim gösterilmemiştir. Tanzimat edebiyatı ozanı abdulhak hamit'in bu yolda yazılmış ilk örnek sayılan Sahar(1878) adlı kitabı:
Bir koyun yavrusuyla dağda meler,
Bir bayırdan dahi iner sürüler,
Bir kadın testisiyle suya gider,
Erkeği baltasıyla ormana,
Yayı omuzunda oğlu bir yana,
gibi çok ilken dizelerle örülmüş olup, bugun için herhangi bir sanat değeri taşımamaktardır.
Pastoral şiir ikiye ayrılır.
1)İdil
2)Eglog
a.İdil
İdil,bir kişinin ağzından yazılıp, kır hayatının güzelliğini ve çobanıl aşkı anlatan kısa şiirdir. Adı eski yunan edebiyatında Theokritos'un eidyllion'ları hem monolog hemde diyalog biiçiminde yazılmıştır. Bunlarda çobanların aşkları ve uğraşları anlatılmıştır. Daha sonraki dönemlerde, İdil terimi, kır hayatının bir kişi ağzında yazılan övgüsü, anlamında kullanılmıştır.
B.Eglog
Eglog birkaç çobanın aşki kır hayatı, vb üzerine karşılıklı konuşması yoluyla yazılan şiirlerdir.
Egloglar bir vakaya dayandığı ve içlerinde karşılıklı konuşan kişiler bulunduğu için, küçük birer piyesi andırır.Bu yoldaki şiirlerde, idillerde olduğu gibi, dingin kır hayatının verdiği mutluluk, düşünce ve duygu rahatlığı; şehirli insanın saflık, sadelik ve temiz aşk özlemi dile getirilmiştir.
(şiir örneği)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder